یورش طرفداران هاشمی به دانشگاه؛ برخوردهای گازانبری به دانشجویان ادامه دارد!!!!
دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات کتک خوردند چون می‌خواستند بدانند شهریه‌های آنچنانی که به دانشگاه آزاد پرداخت می‌کنند خرج چه کاری می‌شود.
گفته می‌شد در اطراف ساختمان دانشگاه برای جلوگیری از تماس تلفنی با بیرون جَمر (آنتن کورکُن موبایل) نصب شده، برق و اینترنت ساختمان قطع شده بود، برخی بچه‌ها درون دفتر یکی از تشکل‌ها حبس شده بودند، همه چیز از فاجعه‌ای که در راه بود، خبر می‌داد؛ یورش گازانبری نیروهای امنیتی به دانشجویان آغاز شد! (ببینید: فیلم حمله «گازانبری» عوامل دانشگاه آزاد)
علی عباسپور تهرانی، رییس دانشگاه علوم تحقیقات برادر خانم عبدالله جاسبی رییس سابق دانشگاه آزاد و از دست‌پرورده‌های هاشمی رفسنجانی است. به این ترتیب نباید چندان از نگاه تمامیت خواهانه و عدم تحمل صدای دانشجویان توسط ایشان تعجب کرد، اتفاقات دیروز نمونه‌ی کوچکی از رفتاری بود که شیخ اکبر هاشمی در زمان ریاستش نسبت به رسانه‌ها و منتقدین روا می‌داشت. «رو کم کُنی» از چهره‌هایی که برای دولت وقت «شاخ» شده بودند، به رویه‌ی ثابت دولت سازندگی تبدیل شده بود. به عنوان نمونه سال ۶۹ بود که برخی عناصر گروهک موسوم به ملی-مذهبی با ارسال نامه‌ای به رئیس دولت پنجم به اکبر هاشمی اعتراض کردند. بعد از این نامه برخی نویسندگان آن از جمله عزت‌الله سحابی قلع و قمع شده و روانه زندان شدند.
سحابی درباره علت بازداشت خود توسط هاشمی رفسنجانی می‌گوید: "بعد از دستگیری‌ها، در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، چند تن از نمایندگانی که مرا می‌شناختند، به آقای هاشمی اعتراض کردند که چرا عزت‌الله سحابی را گرفتید؟ آقای هاشمی پاسخ داده بود: رویش زیاد شده بود، می‌خواستیم رویش را کم کنیم!"
هتک حرمت دختران و ضرب و شتم دانشجویان و تجاوز نیروهای امنیتی به دفتر یکی از تشکل‌ها، تنها گوشه‌ای از فاجعه‌ی دیروز دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات بود که حلاوت روز دانشجو را در کام مردم تلخ کرد. کتک زدن دانشجویان آن هم توسط کسانی که مواجب‌بگیر شهریه‌ی پرداختی آنان هستند، تعبیر وارونه‌ی رویایی بود که در سخنرانی روحانی با عنوان «تغییرِ از زمین تا آسمان فضای دانشگاه» رونمایی شده بود؛ رویایی که بیشتر از چند ساعت دوام نیاورد و با حملات خشن گارد دانشگاه به کابوس بدل شد.
جرم این دانشجویان برگزاری نشستی با عنوان «شهریه دانشجویی در جیب مافیای قدرت یا ثروت؟! در دانشگاه چه می‌گذرد» بود؛ آنها کتک خوردند چون می خواستند بدانند شهریه های آنچنانی که به دانشگاه آزاد پرداخت می کنند خرج چه کاری می شود. احتمالاً به همین دلیل هم علیرضا زاکانی نماینده مردم تهران و عضو هیأت تحقیق و تفحص از دانشگاه آزاد بهترین کسی بود که می توانست ابهامات دانشجویان را مرتفع کنند. با این همه و با کتک خوردن دانشجویان از موارد مصرف این پول‌ها رمزگشایی شد. به نظر می‌رسید هاشمی‌چی‌ها پول گرفته بودند تا تنها دانشجویان را سرکوب کنند.
گفتنی است پیشتر نیز ابهامات فراوانی درباره‌ی موارد مصرف شهریه‌های دانشگاه آزاد به ویژه در آستانه‌ی انتخابات مختلف گزارش شده و اسناد تخلفات مالی دانشگاه آزاد در گزارش هیأت تحقیق و تفحص از دانشگاه آزاد به تفصیل منتشر شده بود.
اتفاقات روز گذشته موجبات تحیر افکار عمومی را فراهم آورد و واکنش‌های فراوانی را در بدنه‌ی دانشجویی و در میان کارشناسان برانگیخت. در یکی از نخستین واکنش ها علیرضا زاکانی نماینده مردم تهران که یورش هاشمی‌چی ها در دانشگاه علوم-تحقیقات برای کنسل کردن حضور وی صورت گرفته بود، در دانشگاه علامه با اشاره به لغو سریالی سخنرانی هایش در شعبه‌های مختلف دانشگاه آزاد در رشت، مشهد و تهران؛ نکات قابل تأملی را درباره حوادث دیروز بیان کرد. وی گفت: «رؤسای دانشگاه معتقد بودند که هر کس غیر از زاکانی صلاحیت دارد که در دانشگاه صحبت کند!»
هم‌چنین مخبر دزفولی سخنگوی شورای عالی انقلاب فرهنگی از بررسی حوادث شانزدهم آذر در جلسه این شورا خبر داد.
فاجعه‌ی دیروز دانشگاه آزاد اگرچه بسیار تلخ، اما تنها مورد گزارش شده از ضرب و شتم دانشجویان در روز دانشجو نبود؛ پیشتر هم خبر یورش عناصر حاشیه‌ساز به دانشگاه شهید چمران اهواز و هم‌چنین تهدید به ضرب و شتم دانشجویان و خبرنگاران در دانشگاه ارومیه جامعه‌ی علمی-دانشگاهی را در بهت فرو برده بود. دانشجویان دانشگاه‌های مختلف کشور امسال درست همانند دوستان شهیدشان در دانشکده‌ی فنی دانشگاه تهران در روزهای بعد از کودتای شاه کُتک خوردند. وقایع دیروز کافی بود تا جشن دانشجوی امسال هم عزا شود.
قرابت فکری دولت روحانی با کارگزاران و اکبر هاشمی رفسنجانی مطلب پوشیده ای نیست. بررسی عملکرد بیشتر از دوسال گذشته به خوبی صحت و سقم این مدعا را ثابت می‌کند. دولت روحانی نیز به سبک هاشمی‌چی ها به سرکوب دانشجویان و خفه کردن منتقدین پرداخته است. استمرار این تحرکات و تلاش برای پادگانیزه کردن دانشگاه‌ها، نگرانی‌های فراوانی را در میان بدنه‌ی دانشجویی و دانشگاه های کشور به وجود آورده است؛ تحرکاتی که بیشتر از هر زمان دیگر خاطرات اختناق دوران سازندگی را برای ناظرین سیاسی تداعی می‌کند. به این ترتیب برخی تحلیلگران با توجه به گستردگی تحرکات گازانبری علیه دانشجویان در روز دانشجو، احتمال سازمان‌یافته بودن این تلاش‌ها را منتفی نمی‌دانند.
